Աղքատ երկրների կառավարությունները, հավանաբար, ավելի շատ կաշառքներ են վերցնում և ավելի մեծ թվով հանցագործություններ են կատարում, սակայն հենց հարուստ երկրներն են տնօրինում գլոբալ ընկերությունները, որոնք էլ իրականացնում են խոշոր հանցագործությունները: Գումարները որոշում են ամեն ինչ, դրանք «փչացնում» են քաղաքական գործիչներին և շուկաներն ամբողջ աշխարհում:

Վերջին տասնամյակի ընթացքում Ուոլ սթրիթի յուրաքանչյուր ընկերություն զգալի տուգանք է մուծել կեղծ հաշվետվությունների, ինսայդերական առևտրի, արժեթղթերի հետ կապված խաբեությունների, արագ հարստացման սխեմաների և այլնի համար: Պատմության մեջ խոշորագույն ֆինանսական ճգնաժամից երկու տարի հետո, որի ծագման պատճառը Ուոլ սթրիթի խոշոր բանկերի անբարեխիղճ պահվածքն էր, ֆինանսական որևէ ղեկավար չի բանտարկվել: Երբ ընկերությանը տուգանում են հանցագործությունների համար, ոչ թե ղեկավարներն ու մենեջերները, այլ բաժնետերերն են վճարում այդ հաշիվները: Տուգանքները մշտապես կազմում են անօրինական ճանապարհով վաստակած գումարների մի մասը միայն, ինչը նշանակում է, որ Ուոլ սթրիթի համար կոռուպցիան կայուն շահույթ է ապահովում: Անգամ այսօր բանկային լոբբին խստորեն քննադատում է կարգավորիչներին և քաղաքական գործիչներին:

Անպատժելիությունը լայնորեն տարածված է. իրականում` կորպորատիվ հանցագործությունների մեծ մասը շարունակում է աննկատ մնալ: Դրանց այն քիչ մասը, որ բացահայտվում է, ավարտվում է հանդիմանությամբ կամ համեստ տուգանքի վճարմամբ: Այս ընկերությունների վերնախավի իրական մեղավորները հազվադեպ են ստիպված լինում անհանգստանալ: Անգամ այն դեպքում, երբ ընկերությունը հսկայական տուգանքներ է վճարում, նրանց ղեկավարները շարունակում են մնալ իրենց պաշտոններին:

Կորպորատիվ վերահսկողությունն ամբողջ աշխարհում վերահսկողությունից դուրս է եկել երկու հիմնական պատճառով: Առաջին` խոշոր ընկերությունները ներկայում բազմազգ են, մինչդեռ կառավարությունները շարունակում են մնալ ազգային: Խոշոր ընկերությունները տնտեսապես այնքան հզոր են, որ կառավարությունները վախենում են դրանց մարտահրավեր նետել:

Երկրորդ` ընկերությունները հանդիսանում են քաղաքական արշավների ֆինանսավորման հիմնական աղբյուրը այնպիսի երկրներում, ինչպիսին ԱՄՆ-ն է. ամերիկացի կոնգրեսականների կեսից ավելին միլիոնատեր է:

Մենք պետք է լուսաբանենք միջազգային ֆինանսների, հատկապես` հարկային ապաստանների մութ անկյունները, ինչպիսիք են Կայմանյան կղզիները և շվեյցարական բանկերի փակումը:

Հարկային վճարումներից խուսափումը, կաշառքները և անօրինական վճարումներն ու այլ գործարքներ անցնում են այս հաշիվների միջով: Այս թաքուն համակարգի կողմից աջակցություն ստացող հարստությունը, իշխանությունը և օրենքներին չենթարկվելը այնքան ահռելի չափերի են հասել, որ սպառնում են գլոբալ տնտեսության օրինականությանը, ինչը հատկապես զգալի է եկամուտների աննախադեպ անհավասարության և բյուջետային մեծ պակասուրդի ժամանակաշրջանում: Եվ այս ամենը` հարուստների նկատմամբ հարկեր սահմանելու` «քաղաքական» կառավարությունների ունակության բացակայության հետևանքով:




Կապիտալ