2010 թ. Հայաստանում մարդու իրավունքների վիճակին նվիրված մայիսի 13-ին հրապարակված զեկույցը ներկայացնում է հարավկովկասյան հանրապետությունում տեղի ունեցած խախտումների տարբեր դեպքերի մանրամասներ:
Զեկույցում նշված է 2010 թ. ապրիլին Վահան Խալաֆյանի վիճահարույց մահվան գործի մասին: Սեպտեմբերին Հայաստան կատարած այցի ընթացքում քրեակատարողական հիմնարկներում կամայականությունների դեմ պայքարի հարցով ՄԱԿ-ի աշխատանքային խումբը մտահոգություն է հայտնել «խոստովանություններ կորզելու» նպատակով «ձերբակալվածների և կալանավորների նկատմամբ բռնություններ գործադրելու» փաստերի կապակցությամբ:
«Անպատժելիություն» կատեգորիայում զեկույցը փաստում է, որ «2010 թ. վերջի դրությամբ այդպես էլ անկախ քննություն չի իրականացվել 2008 թ. հետընտրական հասարակական բողոքների մասնակիցների նկատմամբ անհամաչափ ուժ կիրառելու հարցով։ Ոչ ոք պատասխանատվության չի ենթարկվել 10 մահվան գործերով…»:
«Խոսքի ազատություն» կատեգորիայում Amnesty International-ը անդրադարձել է «Հայկական ժամանակի» գլխավոր խմբագիր Նիկոլ Փաշինյանի գործին` նշելով, որ բանտարկյալը, ըստ հաղորդումների, քրեակատարողական հիմնարկում հարձակման է ենթարկվել անհայտ անձանց կողմից:
«Բռնություն կանանց և աղջիկների նկատմամբ» հատվածում ասվում է, որ ՀՀ վարչապետի որոշմամբ 2010 թ. մարտին ստեղծվել է միջգերատեսչական հանձնաժողով, որը կոչված է պայքարելու գենդերային բռնության դեմ:
«Սակայն ոչ մի առաջընթաց չի գրանցվել կառավարության կողմից կանանց դեմ բռնության և կացարաններ ստեղծելու մասին հատուկ օրենք կիրառելու ուղղությամբ…»:
Զեկույցում, մասնավորապես, նշվում է 20-ամյա Զարուհի Պետրոսյանի գործը, որը ներկայացված է որպես ընտանեկան բռնության զոհ: Հոկտեմբերին ամուսնու և սկեսրոջ կողմից կինը ծեծի է ենթարկվել և մահացել:
«Ըստ քրոջ` Զարուհի Պետրոսյանը երկու անգամ դիմել է ոստիկանություն` հաղորդելով իր նկատմամբ կիրառված բռնությունների մասին և օգնություն խնդրելու, սակայն, ինչպես հաղորդում են, ոստիկանությունը գործը կարճել է` որպես «անկարևոր» և «ոչ տեղին»: Հանրային լայն արձագանք ստանալուց հետո իշխանությունները ձերբակալել են նրա ամուսնուն և մեղադրել նրան միտումնավոր մարմնական ծանր վնասվածք հասցնելու մեջ»:
«Խղճի բանտարկյալներ» կատեգորիայում նշվում է, որ Հայաստանում 2010 թ. վերջին ազատազրկված է զինծառայությունից հրաժարված 73 տղամարդ:
«Այլընտրանքային ծառայությունը մնում է ռազմական ոստիկանության վերահսկողության տակ: Նոյեմբերին Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի Վերին պալատը քննել է եհովայի վկա Վահան Բայադյանի հաղորդումն ընդդեմ դատարանի 2009 թ. դատավճռի, ըստ որի խղճի և կրոնի նրա ազատությունը չէին խախտվել, երբ նրան դատապարտել էին 2002 թ. զինծառայությունից խուսափելու համար: 2009 թ. դատարանը որոշել էր, որ Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների մասին կոնվենցիան չի երաշխավորում խղճի ազատության իրավունքի հիման վրա զինծառայությունից ազատվելը: Սույն որոշման հետ չհամաձայնած դատավորը կարծիք է հայտնել, որ դատավորների մեծ մասի որոշումը չի արտացոլել, որ խղճի ազատության իրավունքի հիման վրա զինծառայությունից ազատվելը գրեթե համընդհանուր ընդունված է` որպես մտքի, խղճի և կրոնի ազատության իրավունքների հիմնարար սկզբունք»:
armenianow
0 Response to 'Amnesty International-ը Հայաստանի մասին. մարդու իրավունքները խախտողներն անպատիժ են մնում'
Publicar un comentario